Uyumuş Üstad, sanki tebessüm ediyor
Çileli yılları unutmuş, şimdi uzun bir sefere gidiyor.
Nedir bu eziyet, neden rahat vermiyorlar?
Öldükten sonra da korkuyorlar anne.
Birinci uçak Üstad'ı alamadı,
Belliki muazzam bedeni sığamadı.
İkinci uçak saatler sonra geldi,
Üstad'ı sessizce sinesine aldı.
Dirisinden korktular telaş ettiler.
Gecenin karanlığında sessizce
Bilinmez meçhule uçup gittiler.
İçimdeki sıkıntı boşuna değilmiş.
Şimdi şafak söküyor,
Benim gözlerimde nemli,yüreğimle
Tane tane yaş döküyor.
Sisler dağıldı mı anne ?
Sokaklarda sesler var
Belki yarın bütün dünya duyar
Uykudakiler uyanmış anne uyanmış,
Ne çıkar beynim zonklamış, başım ağrımış
Bak herkes uyanmış anne uyanmış
Allah'ın güneş lambası yanmış
Ortalık aydınlanmış anne, aydınlanmış...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder